สบู่ ดำ เป็นไม้พุ่มยืนต้นชนิดหนึ่ง ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ มีความสูงตั้งแต่ 2-7 เมตร เป็นไม้ตระกูลเดียวกับยางพาราและมันสำปะหลัง ลำต้นมียางสีขาวขุ่นคล้ายน้ำนม มีกลิ่นเหม็นเขียว ดอกมีสีเหลือง เป็นช่อกระจุก มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ผลและเมล็ดมีสีเขียวอ่อนเกลี้ยงเกลา เป็นช่อพวงมีหลายผล เวลาสุกแก่จัดมีสีเหลืองคล้ายลูกจันทร์ รูปผลมีลักษณะทรงกลมขนาดปานกลาง เปลือกหนาปานกลาง ผลหนึ่งส่วนมากมี 3 พู โดยแต่ละพูทำหน้าที่ห่อหุ้มเมล็ดไว้ เมล็ดมีสีดำ ความยาวประมาณ 1.7-1.9 ซม. หนา 0.8-0.9 ซม. เป็นพืชที่ทนและปรับตัวเข้ากับสภาพแห้งแล้งได้ดี จึงทำให้เจริญได้ดีในแถบเขตร้อน ขยายพันธุ์ได้หลายวิธีทั้งเพาะเมล็ด ปักชำ และเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ แต่ใช้น้ำในการเพาะปลูกมากกว่าพืชอย่างอ้อยหรือข้าวโพดถึง 5 เท่า
สบู่ ดำ จัดเป็นพืชน้ำมันชนิดหนึ่ง ที่มาจากทวีปอเมริกาใต้ โดยชาวโปรตุเกสนำเข้ามา ในศตวรรษที่ 18 ตรงกับสมัยกรุงศรีอยุธยา แรกเริ่มใช้เมล็ดไปคั้นสำหรับทำสบู่ หลังจากนั้นได้มีการปลูกกันแพร่หลายในทุกภาคของประเทศ สาเหตุที่เรียกว่าต้นสบู่ เพราะมีน้ำยางสีขาวคล้ายสบู่บริเวณลำต้นและกิ่ง
ปัจจุบัน มีการสกัดน้ำมันจากเมล็ดสบู่ดำเพื่อนำไปผลิตเป็นไบโอดีเซล ใช้ทดแทนน้ำมันดีเซล โดยคาดว่าในอนาคตจะมีการใช้ไบโอดีเซลจากน้ำมันสบู่ดำเพิ่มมากขึ้น นอกจากนั้นยังใช้เป็นสมุนไพรรักษาโรคได้หลากหลาย เช่น ใช้น้ำยางใสทารักษาโรคปากนกกระจอก หรือแผลในปาก แก้อาการปวดฟันก็ได้ หรือผสมกับน้ำใช้เป็นยาระบาย ส่วนลำต้นนำมาสับเป็นท่อน ๆ แช่ในน้ำแล้วอาบ รักษาอาการคัน ดอกสามารถใช้เลี้ยงผึ้งเพื่อผลิตน้ำผึ้ง แต่ผลและเมล็ดของมันก็มีสารพิษเช่นกัน เรียกว่า Curcin เมื่อทานเข้าไปจะทำให้มีอาการท้องเดินและเมา มีผลต่อระบบทางเดินอาหารและการหายใจ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น